Υπάρχουν δυο μύθοι ευρέως διαδεδομένοι, που όμως αφορούν επιστήμες, όπου δεν πρέπει να παρεισφρέουν μύθοι και παρερμηνείες. Ο πρώτος υποστηρίζει ότι η ψυχολογία και η ψυχιατρική είναι το ίδιο πράγμα. Βεβαίως και οι δυο είναι ανθρωπιστικές επιστήμες και αντικείμενο τους είναι ο άνθρωπος και πιο συγκεκριμένα η ανακούφιση της υγείας και του ανθρώπινου πόνου.
Ωστόσο υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές: Η Ψυχιατρική είναι ειδικότητα της Ιατρικής, που αντικείμενο της αποτελεί το νευρικό σύστημα και η λειτουργία αυτού κυρίως σε νευροδιαβιβαστικό («ορμονικό») επίπεδο και όχι τόσο σε ανατομικό όπου δραστηριοποιούνται οι νευρολόγοι ιατροί.
Επομένως αντικείμενο της ψυχιατρικής είναι η διάγνωση και θεραπεία βιολογικών διαταραχών του νευρικού συστήματος.
Η Ψυχολογία, ασχολείτο με τις επιπτώσεις του χαρακτήρα και του περιβάλλοντος στην ψυχική υγεία και προσπαθεί μέσα από μια σειρά συνεδριών να αναμορφώσει «λανθασμένες» ή νοσηρές αντιλήψεις και να παρέμβει εξισορροπώντας περιβαλλοντικές δυσμενείς επιδράσεις σε επίπεδο οικογένειας, κοινωνίας, εργασίας κλπ αποκαθιστώντας μια πιο υγιή σχέση του ατόμου με τον ίδιο του τον εαυτό και το περιβάλλον του.
Ο δεύτερος μύθος αφηγείται την «αντιπαλότητα» που υπάρχει μεταξύ ψυχολόγων και ψυχιάτρων.
Σε μια εύρυθμη λειτουργία του θεραπευτικού πλαισίου, οι δυο επιστήμες είναι συνεργαζόμενες, αλληλοβοηθούμενες και αλληλοσυμπληρούμενες . Κοινό τους στόχο αποτελεί η αποκατάσταση της ψυχικής υγείας, μέσα από ένα ολιστικό μοντέλο προσέγγισης της ίδιας της θεραπείας αλλά και του ανθρώπινου οργανισμού.
Και τελικά που πρέπει να αποτανθώ: σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο;
Σε αδρές γραμμές εάν συνυπάρχουν σωματικά συμπτώματα όπως διαταραχές ύπνου, διατροφής, ενέργειας, συγκέντρωσης, γαστρεντερικά συμπτώματα, ανορεξία ή βουλιμία, ταχυκαρδίες, ζάλη, σεξουαλική δυσλειτουργία κλπ είναι απαραίτητη η γνώμη του ψυχιάτρου πρωτίστως.
Εάν δεν συνυπάρχουν σωματικά συμπτώματα όπως τα προαναφερόμενα και η λειτουργικότητα του ατόμου διατηρείτε σε ικανοποιητικό επίπεδο, μπορεί να αποτανθεί αρχικά σε ψυχολόγο.
Και στις δυο περιπτώσεις, είτε ο ψυχολόγος είτε ο ψυχίατρος, οφείλουν να κρίνουν και να συστήσουν εφόσον χρειάζεται, περαιτέρω αντιμετώπιση (ψυχοθεραπεία ή βιολογική θεραπεία αντιστοίχως).
Συμπερασματικά η άσκηση ανθρωπιστικών επαγγελμάτων, απαιτεί γνώση, ηθική και αγάπη για τον άνθρωπο και οι σωστοί επαγγελματίες υγείας αποτελούν πολύτιμους αρωγούς στην κατεύθυνση της αποκατάστασης της υγείας και εκεί δεν πρέπει να υπάρχει χώρος για ανταγωνισμούς και μικρότητες.